Digitaal word ik door iedereen aangekeken. Ze zijn niet echt enthousiast over het CV dat ik ze presenteer. En dat terwijl het mijn droomkandidaat is. Bij het lezen van de motivatie en het CV raak ik direct enthousiast. Na haar over de rol gesproken te hebben op ons kantoor, weet ik het zeker: Dit is de kandidaat! En nu, tijdens mijn kandidaatpresentatie, ziet de opdrachtgever het helemaal niet…
Zelf vind ik het moment van het presenteren van kandidaten aan de opdrachtgever het meest spannende deel van het wervings- en selectieproces. Het onzichtbare deel van mijn werk wordt dan zichtbaar. We hebben dan altijd op basis van een profiel een heel proces achter de rug. Dit gaat voor de opdrachtgever redelijk geruisloos voorbij. Dan toon ik enthousiast de geïnteresseerde kandidaten waarvan ik denk dat ze het kunnen! De opdrachtgever zegt, gelukkig, regelmatig: “wat een geweldige voorselectie. Daar gaan we zeker de juiste uit halen.” Dat is fijn te horen. Maar soms denkt de andere kant van de tafel daar heel anders over: “Hier zie ik echt helemaal niets in. Dit staat zo ver van onze wereld. Dat past nooit. Die weet echt niet wat wij doen, laat staan dat hij dit ooit gedaan heeft.”
We kijken graag naar opgaven en uitdagingen bij de opdrachtgever en de rol van diegene die we zoeken hiervoor. Wat moet deze manager, directeur of toezichthouder kennen en kunnen om succesvol te zijn? Dit is voor interim rollen in de basis iets wat iemand heel goed kan en meestal al eens gedaan heeft. Voor een vaste rol zit daar ook groei – en ontwikkelpotentieel. Onbewust kijken we toch meestal naar het schaap met een heel groot aantal poten. En onbevooroordeeld kijken naar een CV is echt weinigen gegeven. We zijn en blijven nu eenmaal mensen.
Waarom zou deze rol, op dit moment, de goede stap zijn?
De mensen die ik voorstel bij mijn opdrachtgever, daar ben ik van overtuigd dat ze de rol succesvol kunnen invullen. Mensen die van toegevoegde waarde zijn voor de organisatie. Moet het klikken? Mag het schuren? Dat is aan het proces. Kandidaat en opdrachtgever gaan hierover in gesprek. Maar dat eerste deel is een brief en CV tegenover drie of vier mensen die op zoek zijn naar een collega, leidinggevende of leider. Ik heb meestal met mondige mensen te maken die hun mening ook graag ventileren:
“Roel, dit is toch echt geen CV. Ik heb het aan mijn vrouw laten zien, die zit ook in de HR business, maar die zei ook dat dit echt niet past.” En “Ik zie dat ze drie rollen heeft vervuld. Ik denk wel dat ze kan leidinggeven maar dit soort mensen kunnen echt niet hier werken want ….”
De opmerkingen vliegen om mijn oren. Allemaal redenen waarom het niet past. En ja, het is soms frustrerend en soms word ook ik er onzeker van. Zie ik het allemaal niet goed? Waarom ziet mijn opdrachtgever niet wat ik zie? Ik spreek een uur met iedere kandidaat, neem een Quinn-meting af, spreek dit met ze door en we bespreken de ervaringen uit het verleden. In essentie stel ik de vraag: “waarom zou deze rol, op dit moment, de goede stap zijn?” Daar hoor ik meestal echt goede antwoorden op.
Als mensen in deze tijd, waarin er veel vacatures zijn, mij bellen, ons schrijven, een CV en motivatie maken, dan zijn ze serieus. Dat neem ik serieus. En ja, een CV en motivatie is een lastig ding om te interpreteren. En ja, vrouwen schrijven over het algemeen beter dan mannen. En ja, het is echt moeilijk om alles wat je denkt en voelt, wilt en kunt, op de juiste manier weer te geven. En daar zijn wij dus voor om te helpen. Te verkennen. Te bespreken. Af te tasten. Uit te dagen. Te onderzoeken. Dat begint bij ontmoeten. Dat is ons werk. Onbevooroordeeld ontmoeten. Ze zijn echt niet gek, die kandidaten!
Digitaal word ik door iedereen aangekeken. Ze zijn niet echt enthousiast over het CV dat ik ze presenteer. En dat terwijl het mijn droomkandidaat is. Bij het lezen van de motivatie en het CV raak ik direct enthousiast. Na haar over de rol gesproken te hebben op ons kantoor, weet ik het zeker: Dit is de kandidaat! En nu, tijdens mijn kandidaatpresentatie, ziet de opdrachtgever het helemaal niet… Wat moet ik doen?
Ik zeg tegen mijn opdrachtgever: “Ik hoor jullie feedback. Ik zie het anders. Dit is de beste kandidaat voor deze rol. Mijn droomkandidaat.”
Ze luisteren goed naar mijn uitleg. Voelen mijn enthousiasme. Vragen door en leren het verhaal kennen over de persoon achter het CV. Ze luisteren naar de parallellen tussen hun wereld en de wereld van de kandidaat. We nodigen haar uit voor de eerste gespreksronde bij de opdrachtgever. En voor de tweede. En inmiddels… is ze al twee maanden aan de slag bij mijn opdrachtgever.
Met een voldaan gevoel kijk ik terug en weet dat ik de payoff van K+V hoog heb gehouden. Want we weten allemaal dat het gaat om mensen.
