Fouten mogen maken, keuzevrijheid, flexibiliteit en persoonlijke aandacht. Allemaal zaken die wij belangrijk vinden en ons werkplezier vergroten.
Beloning in geld wordt vaak pas belangrijk als dit en andere vormen van waardering niet aanwezig zijn. Waarom geven wij dit dan niet aan onze leerlingen? Verwachten wij dat ze hard werken voor een hoog cijfer of erger nog, hard werken om maar geen slecht cijfer te halen en gestraft te worden. En waarom vragen wij hen keuzes te maken en paden te bepalen als ze twaalf zijn terwijl wij er zelf vaak meer dan 20 jaar over doen om te ontdekken waar we goed in zijn en blij van worden? Is er hier wellicht sprake van oorzaak en gevolg? Zou een investering in langer samen in de klas (en niet alleen voor laatbloeiers) dit oorzaak en gevolg kunnen doorbreken? Sommige scholen doen het al en wat kunnen we van hen leren? De laatste blog van Minke Knol gaat hierover. Over motivatie, intrinsiek en extrinsiek, hoe staat de Nederlandse leerling ervoor ten op zichtte van andere landen. Met het boek Cleverlands van Lucy Crehan als inspiratiebron. https://minkeknol.nl/cleverlands-deel-2-motivatieproblemen/
