Geregeld spreken wij kandidaten die zich ‘te oud’ vinden om mee te komen op de arbeidsmarkt. Ook praten wij zo nu en dan met opdrachtgevers die bang zijn dat kandidaten te oud zijn om aan te haken. Dat is niet oké. Het is een onderbelicht onderdeel van het bredere diversiteitsdebat dat wij met elkaar moeten voeren.
Want diversiteit gaat niet alleen over vrouwen, minderheden, culturen maar ook over generaties. Diversiteit gaat over een noodzaak. Maatschappelijke noodzaak, omdat samen meedoen in onze maatschappij de grootste kans geeft op een gelukkig, zinvol en gezond leven. En een economische noodzaak, omdat zonder deelname van iedereen wij niet voor elkaar kunnen zorgen. Alleen door iedereen erbij te houden, kunnen we opleidingen faciliteren, winkels bevoorraden, goederen produceren en zorg leveren. Daarover gesproken, berekeningen geven aan dat over 10 jaar de zorgsector de helft van alle arbeidskrachten nodig zou hebben. Dat kan onze economie en maatschappij simpelweg niet aan. Ook andere sectoren zitten immers te springen om mensen.
En dus, hebben we elkaar (én daarmee iedereen) nodig. We hebben elkaar nodig in het creëren en implementeren van broodnodige technologie, in het omhooghouden en omvormen van onze economie. Daarvoor moet er slim worden ingespeeld op de mogelijkheden die er wél zijn. Dat kan niet zonder rekening te houden met de ‘oudere’ professional.
Hoe houden we werk aantrekkelijk?
Laat je niet van de wijs breng; de ervaren professional is actief en nog lang niet klaar met werken. Ik kom ze overal tegen en met name in interim werk zijn ze heel goed en gewild. Met werken zijn ze nog niet klaar, maar wel met bepaalde onderdelen van het werk.
Dus is het slim om daarin enige flexibiliteit te tonen. Wat nou als je vanaf een bepaalde leeftijd niet aan stoppen gaat denken, maar aan wat je nog wel zou willen doen? Wat zou je dan laten vallen en wat zou je nog heel lang willen doen? En hoe pak je dat aan? Neem bijvoorbeeld het onderwijs. Stel dat je als 60-jarige professional niet meer verplicht hoeft te vergaderen. Dat heb je immers wel genoeg gedaan. Of dat je in de zorg werkt en dat je dan je eigen rooster mag maken. Ik roep maar wat. Maar werkgevers in Nederland: we moeten wel wat gaan doen! Hoe maken wij het aantrekkelijker? Niet alleen voor talent, niet alleen voor de doorstroom, maar juist ook voor de ouderen. Ze zijn nog lang niet ‘opgebrand’, maar op zoek naar dat wat werken leuk maakt en zij natuurlijk niet alleen…
Dus werkgevers in Nederland, de volgende keer dat wij een kandidaat van 59 jaren jong voorstellen (niet toevallig mijn eigen leeftijd😊), dan is die niet te oud en heel geschikt om in ieder geval te ontmoeten! We stellen hem of haar niet voor niets voor… En beste kandidaat, je bent niet te oud, je bent juist heel geschikt om nog een keer een hele mooie overstap te maken!
