Sinds begin deze maand (oktober 2019) is Lisette Pondman actief als de nieuwe inhoudelijk directeur bij RINO amsterdam. Na een periode van ruim zes jaar als directeur bij de Nederlandse Vereniging voor Relatie- en Gezinstherapie (NVRG), gaat Lisette aan de slag bij dit opleidingsinstituut en inspiratiecentrum voor professionals in de GGZ. Daar ging een pittige sollicitatieprocedure aan vooraf. De zogeheten speed, slow, show-procedure van K+V, waarbij kandidaten in verschillende rondes het maximale van zichzelf moeten laten zien. Wij vroegen Lisette naar de nieuwe uitdaging en hoe ze terugkijkt op de sollicitatieprocedure: “Het was heftig, maar het was toch ook goed te doen.”
Wat sprak je aan in de functie van directeur bij RINO amsterdam?
“Eigenlijk was ik helemaal niet bezig met solliciteren. Ik zat prima in mijn baan. Ik werd door mijn netwerk geattendeerd op deze functie. En stiekem was ik wel een beetje aan het nadenken over wat de volgende stap in mijn carrière zou moeten zijn. Ik wist voor mijzelf dat ik in ieder geval binnen dezelfde branche actief wilde blijven. En toen kreeg ik via mijn netwerk de vacature bij RINO amsterdam onder ogen en toen dacht ik: ‘he, dat ben ik!’”
“Alles wat gevraagd wordt heb ik in mijn cv staan. Daarnaast spreekt de cultuur van RINO amsterdam, althans zoals jullie die op papier hebben gezet, mij enorm aan. Ik moet het in de praktijk nog ervaren natuurlijk. Maar ik had het gevoel dat ik mezelf een mooie kans zou ontzeggen door niet te solliciteren op deze functie. Het gevoel dat ik kreeg toen ik de vacaturetekst las, is dat van een familiebedrijf, vanwege de persoonlijke benadering. Een omgeving die oog heeft voor iedereen, maar waar mensen ook worden aangesproken op hun verantwoordelijkheid. Daarnaast houd ik zelf niet zo van het formele en het hiërarchische. Dat alles las ik terug in de vacaturetekst.”
“En de functie zelf spreekt me natuurlijk aan. Ik ben altijd bezig met kwaliteit en bij een opleidingsinstituut draait alles natuurlijk simpelweg om kwaliteit. Wat eveneens helpt is dat ik een uitgebreid netwerk heb binnen de GGZ. Dat weegt natuurlijk mee voor een organisatie als RINO amsterdam.”
Je heb jarenlang gewerkt bij de NVRG. Is het moeilijk om dat te gaan verlaten?
“Nou, het is wel een beetje je kindje en dat moet je dan loslaten. Ik heb er jarenlang met heel veel plezier gewerkt en veel bereikt. Maar er staat nu een stabiele organisatie met een zeer capabel bureau en er komt een opvolger, dus voor mijn gevoel laat ik het goed achter.”
Vanuit je rol bij de NVRG had je waarschijnlijk al veel contact met RINO.
“Jazeker, want RINO amsterdam organiseert de opleiding tot systeemtherapeut en systeemtherapeutischwerker. De opleiders die binnen RINO actief zijn, zijn ook weer leden van de NVRG. De NVRG is ook lid van P3NL, een federatie van, elf wetenschappelijke en beroepsverenigingen. Dat zijn bijvoorbeeld de NIP (Nederlands Instituut van Psychologen) en de NVO (Nederlandse Vereniging voor pedagogen en Onderwijskundigen). Deze organisaties en mensen ga ik allemaal weer terugzien tijdens mijn werkzaamheden bij RINO amsterdam.
Qua werkveld gaat er dan weinig veranderen.
“Dat klopt, maar qua functie en qua uitdagingen is het wel degelijk anders. Gelukkig heb ik inmiddels een goed netwerk opgebouwd, met goede samenwerkingsverbanden waar ik profijt van ga hebben als directeur van RINO amsterdam
Je hebt je gedurende de periode bij de NVRG onder meer hard gemaakt voor de erkenning en vergoeding van systeemtherapie, mede omdat dit (deels) uit het basispakket verdween. Zijn er dergelijke thema’s waarvoor je verwacht dat je namens RINO amsterdam gaat lobbyen?
“ Voor zover ik weet zijn ze bij RINO amsterdam nog niet zo gewend om te lobbyen, maar ik verwacht wel dat RINO daarin stappen kan maken. Er zijn bijvoorbeeld lange wachtlijsten voor mensen die een GGZ-opleiding willen doen. Voor RINO is het belangrijk dat daar een goede oplossing voor komt. Vanuit de wet BIG heeft RINO de rol gekregen die het nu heeft en dan mag je je best laten horen, ook richting de politiek. Ze kennen het opleidingsveld goed en de banden met de instellingen zijn nauw. Let wel, dit zeg ik vanuit mijn ‘onkunde’. Want ik heb nog nauwelijks bij RINO amsterdam rondgelopen. Ik weet nog helemaal niet wat er speelt en in hoeverre ze wel al dit soort activiteiten ondernemen. Maar ik denk dat mijn lobby-ervaring zeker van pas gaat komen. En mijn strategische kijk op bijvoorbeeld samenwerkingsverbanden is handig omdat RINO met veel partners te maken heeft.
Laten we nog even terugkijken naar de sollicitatieprocedure. Hoe is dat je bevallen?
“Ik moet eerlijk zeggen dat ik bij het lezen van de vacaturetekst wel een aantal bedenkingen had. Bijvoorbeeld ten aanzien van de procedure. Ik dacht: ‘wat een enorme procedure, daar ga ik echt niet aan beginnen.’ Maar als ik dit zo graag wil, dan moet ik me er maar aan overgeven. Uiteindelijk is het me zo goed bevallen, dat ik het bestuur van de NVRG heb geadviseerd heb om ook mijn opvolger via de speed, slow, show-procedure van K+V te werven. Daar zijn jullie op het moment hard mee bezig heb ik begrepen.”
“Desondanks was het heftig, maar was toch ook goed te doen. Dankzij de procedure, heb ik een goed beeld van RINO gekregen en zij ook een goed beeld van mij. De speed, slow, show-procedure vraagt er gewoon om dat je jezelf laat zien. Het kan bijna niet anders.”
Waar zat die heftigheid in die je benoemt?
“Vooral in de eerste ronde; de speed. Daarin heb je drie gesprekken achterelkaar. Dat gaat maar door, dus dan voel je je ook een beetje ‘speed’. Maar je kan niet verslappen. Ook bij het derde gesprek van een kwartier moet je weer scherp zijn, zorgen dat je jezelf goed neerzet en kijken naar wat je gesprekspartners doen en zeggen. Dat is voor jou als kandidaat de kans om gevoel te krijgen bij een organisatie. Van tevoren denk je dat een gesprek van een kwartier erg kort is, maar in een kwartier kun je best veel informatie uitwisselen.”
De procedure in het geheel is je dus goed bevallen.
“Ja, ook omdat iedere ronde zijn eigen doel heeft. In de speed gaat het niet meteen over je cv, maar over wie jij bent als persoon. Je cv doet er natuurlijk toe,, maar net zo belangrijk is of het klikt. Dat zit hem niet in je kennis en wat je hebt gedaan, maar bijvoorbeeld in hoe je met bepaalde situaties omgaat.”
“In de slow gaat het meer over je cv en kan je zelf wat meer vragen stellen over de organisatie. Dat is het ‘gewone’ sollicitatiegesprek. Maar ook dat is prima, dan heb je meer tijd om elkaar af te tasten.”
En dan heb je natuurlijk nog de show-fase…
“Ja jeetje, ik dacht in eerste instantie: ‘wat ga ik in godsnaam doen!’ De opdracht was: geef een presentatie waarin je laat zien hoe jij te werk gaat. Ik koos ervoor om een praatplaat te maken over mijn lobbyactiviteiten. Geen saaie PowerPoint, daar ben ik niet van, maar een schema waarin ikzelf centraal sta. Niet omdat ik mezelf nou zie als het centrum van alles, maar omdat ze wilde weten hoe ik te werk ga. Vanuit mezelf als vertrekpunt kijk ik naar de mensen, partijen en middelen die ik bij mijn activiteiten nodig heb en daar had ik verbindingslijnen tussen gemaakt. Op iedere verbindingslijn stond één woord of één zin die mijn aanpak karakteriseert. Bijvoorbeeld: ‘successen delen, twee stappen vooruit denken of kansen grijpen.’ Aan de hand van die plaat heb ik mijn verhaal verteld.”
Is je nog iets bijzonders opgevallen?
“De beslissingen die ik neem zijn vaak heel intuïtief. En ik voelde me direct heel erg welkom bij RINO amsterdam, iedere keer dat ik er kom. Datzelfde geldt trouwens ook voor het contact met K+V. In mijn carrière ben ik menig werving- en selectiebureau tegengekomen en bij K+V valt de dienstverlening en kandidaat-gerichtheid op. Zonder de organisatie uit het oog te verliezen; jullie proberen echt om een mooie match te maken.”
“Wat me ook opviel, is dat mij iedere ronde werd gevraagd: ‘en hoe sta je erin? Wil je nog steeds?’ Dat heb ik eigenlijk nog nooit gehoord in een procedure. Meestal wordt er gewoon vanuit gegaan dat als de opdrachtgever je wil, dat jij als kandidaat ook wil. Zelfs op het laatste moment werd het me nog gevraagd. Maar ik had geen moment van twijfel. Gaandeweg het proces werd ik steeds enthousiaster.”
En dan gaat het nu allemaal beginnen. Met ingang van oktober ben je aan de slag bij RINO. Al enig idee hoe de eerste periode eruit gaat zien?
“Ik start met een inwerk-programma. Ik wil iedereen in de organisatie de kans bieden met mij in gesprek te gaan en iedereen graag snel leren kennen. Zo wil ik laten merken dat er geen grote afstand bestaat tussen mij en de andere medewerkers. Ik wil dat iedereen ervaart dat ik makkelijk benaderbaar ben en dat de deur altijd open staat.”
“Ik wil ook graag snel in contact komen met de belangrijkste externe partijen. In het onderhouden van die contacten zit ook een belangrijke uitdaging. Net als de veranderingen aangaande de wet BIG en de proactieve rol die wij als RINO amsterdam kunnen spelen.”
