Met de aanstaande versoepelingen van de coronamaatregelen, zet Nederland steeds weer een klein stapje naar het oude (of nieuwe?) normaal. Ondertussen zit menig organisatie al bijna 1,5 jaar in de survival modus. Alles wordt gedaan om in crisistijd het primaire proces overeind te houden en alles is erop gericht de crisis zo min mogelijk vat te laten krijgen op de organisatie als geheel.
Bij de zorginstellingen waar wij mee in contact staan, zien we dat veel moet wijken om dit voor elkaar te krijgen. Dusdanig dat er simpelweg geen gelegenheid is om te investeren in zaken zoals de persoonlijke ontwikkeling van medewerkers en de doorontwikkeling van de organisatie in het algemeen. Heel begrijpelijk in deze tijd. Nu de samenleving van het slot begint te gaan, is het belangrijk te kijken naar de gevolgen van de crisismodus waarin we ons (noodzakelijk) hebben begeven. Hoe zullen we in 2023 terugkijken op de beslissingen die we de afgelopen twee, drie jaar hebben genomen?
Focus op het primaire proces
De zorgsector heeft bij uitstek laten zien hoe je in een crisistijd goed kan functioneren en kan opschalen waar nodig. Daar maak ik een diepe buiging voor. Alle zeilen zijn bijgezet om het primaire arbeidsproces, en daarmee de zorg, overeind te houden.
In een crisis wordt vaak full focus gekeken naar wat nodig is om de operationele zijde van het bedrijfsproces door te laten gaan. Dit zodat alle basisactiviteiten doorgang kunnen blijven vinden. Maar door alle aandacht hieraan te geven, kunnen andere zaken in de verdrukking komen. Noodzakelijke verandertrajecten komen bijvoorbeeld stil te liggen, de doorontwikkeling van bepaalde processen loopt vertraging op en er is geen tijd om personeel bij te scholen. Het heden prevaleert boven de toekomst en dat is terecht.
Ziekteverzuim
Een gevolg van deze eenzijdige focus, laat zich terugzien in de cijfers van het CBS op het gebied van ziekteverzuim. Het laatste kwartaal van 2020 steeg het aantal opgenomen ziektedagen naar het hoogste niveau sinds 2002. Met als uitschieter de zorg- en welzijnssector.
Slechts een deel van de ziekmeldingen heeft direct met het coronavirus te maken. Misschien nog wel vaker zijn werkdruk en stress de aanleiding; al dan niet indirect te herleiden aan de crisis en de veranderde werksituatie. Je merkt simpelweg dat bij veel professionals de rek eruit is. Het resultaat van een immense werkdruk, in een onzekere tijd.
Uit de cijfers blijkt eveneens dat mensen langer ziek zijn dan voor de coronacrisis. Ook wordt rekening gehouden met een lange nasleep.
Gezonde (mensgerichte) bedrijfsvoering
Daarom is het zaak om de focus zo snel mogelijk richting een gezonde bedrijfsvoering te krijgen. En dan doel ik primair op het blij en gezond krijgen en houden van het personeel, niet sec op het financiële aspect.
Blij en gezond personeel creëer je door het bieden van perspectief, nieuwe uitdagingen, het creëren van ademruimte en door oog te hebben voor persoonlijke ontwikkeling. Om gezond de crisis uit te komen, moet daar juist nu in geïnvesteerd worden. Maar dat vraagt lef.
Hulp en ondersteuning
Niet iedere organisatie bevindt zich in de luxe positie om de focus op het primaire proces te verminderen. Er is angst om de grip en beheersbaarheid te verliezen of de tijd en ruimte ontbreekt. Hulp en ondersteuning van buitenaf kunnen je richting geven om in de huidige tijd de noodzakelijke stappen te zetten.
De inzet van passend interim management kan daar bijvoorbeeld een uitkomst bij zijn. Denk aan een crisismanager om de impact van de crisis op de organisatie te verlagen of laat een verandermanager beginnen met het opstarten van de nodige trajecten. Creëer de nodige ademruimte voor het personeel en begin te werken aan een toekomstperspectief.
Wat heeft jouw organisatie nodig om de crisismodus uit te zetten? Een spannende, maar noodzakelijke vraag om intern te stellen. Iedere organisatie heeft wat anders nodig. Uiteraard helpen we je graag in de zoektocht naar de uitschakelaar.
