Niet altijd even makkelijk!
Laatst organiseerde ik voor een groep vijftig- en zestigplussers deelname aan een internationaal hockeytoernooi in het Engelse Maidenhead. In onze hoogtijdagen waren we fanatieke hockeyers, die iedere wedstrijd de beuk erin gooiden. Nu doen we het wat rustiger aan. Willen winnen zit er nog altijd in, de manier waarop is alleen een uitdaging. Ik voelde me de leider van de groep en verantwoordelijk voor de tactiek. Echter dacht niet iedereen er zo over…
Hoe een leider zichzelf in de weg kan zitten
Het evenement startte met een hockeywedstrijd tegen een Duits team. De tegenstanders, een stuk jonger, beschikten over veel meer individuele snelheid. Vandaar dat wij een beroep moesten doen op iets anders: de kracht van ons collectief. En zo geschiedde: wij vormden een eenheid, hielden de rijen gesloten en wisten ons staande te houden. We wonnen de wedstrijd! Na het fluitsignaal kwam er een enorme positieve energie los in het team en bij mijzelf. Als team hadden we het individuele belang ondergeschikt weten te maken aan het groepsbelang, en dat gaf mij een enorme kick!
Vasthouden aan je leiderschapsstijl is niet altijd makkelijk
Helaas was de euforie van korte duur. Een reactie van een teamgenoot was de oorzaak. Meteen na de wedstrijd maakte hij duidelijk dat hij de eerder gekozen tactiek maar niets vond. Hij doet dat vaker en dat wekt bij mij irritatie op, maar dit keer zodanig dat de stoppen doorsloegen en ik een positie buiten de groep verkoos. Achteraf vraag ik me af waarom. Waarom ben ik niet even rustig met hem in gesprek gegaan om te achterhalen wat er speelde om verbonden te blijven? Nu was ik degene die de euforische flow doorbrak.
Waar komt mijn gedrag vandaan?
Ik ben wat voorzichtig als leider, soms verlegen en soms wat onhandig. Maar als het moet dan sta ik er. Dat voelen anderen ook. In mijn blijdschap ben ik ook kwetsbaar voor kritiek: mijn achilleshiel! Ik liep weg… Waar ken ik dat van? In Maidenhead werd ik geconfronteerd met de reactie die ik herken van vroeger: boos…, weglopen. Als iemand met al zijn goede bedoelingen mij feedback geeft op onze/mijn tactiek , voel ik mij nog steeds aangevallen op mijn leiderschap: weg flow.
Nog veel te leren
Uit deze ervaring met het hockeyteam blijkt maar weer hoe lastig het is dichtbij je eigen stijl te blijven en rust te houden. Ik ben daar heel bewust mee bezig, alleen als ik mij laat overvallen, gaat het nog wel eens anders dan ik wil. Het proces waar ik zo graag mee bezig ben – op zoek naar synergie en de flow – blokkeer ik dan zelf. Dat is balen! Ik heb dan ook nog veel te leren! Mooi toch?
Frank Snethlage is partner en adviseur van K+V; het interim- en werving & selectiebureau voor het hoger kader in zorg, overheid, onderwijs en management.
